مطالعه همبستگی و تجزیه علیت صفات زراعی در تناوب گندم-گندم و چغندرقند-گندم

تناوب زراعی بر میزان جذب نیتروژن توسط گیاهان، کارایی مصرف کودهای نیتروژنه و مقدار بذر تأثیرگذار است، بنابراین انتخاب یک نظام تناوبی با کارایی بالای نیتروژن در کاهش مصرف انرژی و افزایش سطح پایداری بوم نظام­های زراعی موثر می باشد. به منظور تعیین همبستگی برخی صفات، اجزای عملکرد و نیز روابط علت و معلولی بین آن ها در تناوب گندم-گندم و چغندرقند-گندم آزمایش به صورت فاکتوریل مرکب در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط اقلیم مساعد و نسبتاً مرطوب گلستان (شهرستان گنبد کاووس) طی سال 92-91 اجرا شد. تیمارها شامل تراکم در ۳ سطح (۳۰۰، ۳۵۰ و ۴۰۰ بذر در مترمربع) و کود نیتروژن در ۴ سطح (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) بود. نتایج نشان داد که، بیشترین عملکرد دانه در تراکم 350 بذر در مترمربع و مقدار 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. اثرات متقابل نیتروژن × تراکم بر روی صفت عملکرد بیولوژیکی معنی­دار بود. در تناوب گندم-گندم و چغندرقند-گندم همبستگی عملکرد دانه با عملکرد بیولوژیکی مثبت و معنی دار بود.به طور کلی و با توجه به همبستگی­های محاسبه شده در این تناوب، برای بدست آوردن حداکثر عملکرد دانه می توان به افزایش صفتی نظیر عملکرد بیولوژیکی متکی بود. در تناوب چغندرقند-گندم، تعداد دانه در سنبله به دلیل اثر مستقیم مثبت و اثر غیر مستقیم تعداد سنبله در مترمربع از طریق صفت تعداد دانه در سنبله می­تواند به عنوان مهم­ترین صفات جهت افزایش عملکرد دانه مورد توجه قرار گیرند.